Piet Seijsener en Tjebbe van Tijen staan afzonderlijk stil bij het overlijden van Anita Kist.
Treffend is de uitdrukking onverschrokken boven het overlijdensbericht van Anina Kist. Anina was onverschrokken bij alles wat te maken had met de belangen van de nieuwmarktbewoners. Geen blad voor de mond, onverzettelijk, confronterend, principieel, waakzaam. Dat was Anina op de bewonersraad en lid van de werkgroep ouderen.
Belangen van de bewoners moeten gerespecteerd te worden. Die belangen waren, het behouden van de historiciteit van de buurt, behoud van sociale huurwoningen, geen sloop, geen gedwongen uittocht uit de buurt, geen belangenverstrengeling. Zij weigerde bij de ondernemers van de Nieuwmarkt een aangeboden haring of borrel te komen halen, niet boos, maar belangenverstrengeling camoufleert de belangen van de bewoners. Met haar overleden echtgenoot, Bas Kist en vele andere bewoners heeft zij meegewerkt, dat de bouw van de metro geen complete kaalslag werd. Waar sloop onvermijdelijk was, werden op de metro nieuwe woningen gebouwd. Voorbeelden zijn o.a.de nieuwbouwwoningen rondom de Nieuwmarkt, het centrum van ouderen Flesseman en het Pentagon.
Zij behoort tot de vele strijders die met visie en actie de Nieuwmarkt hebben gemaakt tot wat zij nu is.
w.g. Piet Seijsener
Buurtinspreekster van de Nieuwmarkt ….als ooit al de notulen van de Bewonersraad Nieuwmarkt (1974 tot op heden) en het Wijkcentrum d’Oude Stadt gedigitaliseerd zijn en je een een ‘search’ zou doen op haar naam dan zou dat een getal van in de tienduizenden moeten oproepen… ook vormde zij jarenlang de kernredactie van het buurtblad Opnieuw (sinds 1983) samen met Tineke Nijenhuis (1937-2001) …
onverwoestbaar en eigenzinnig gedurende decennia… soms refereerde ze aan haar jeugd in Nederlands Indië in een ‘Jappenkamp’, fundament van haar onverzettelijkheid… ze associeerde zichzelf ook met de roodhaar activisten’… al weer decennia terug… “ja dat heb ik ook mee gemaakt” zei ze dan die pesterijen om je haarkleur…
in 1966 zag ik voor het eerst een glimp van haar in de keuken van het Doelengebouw (ooit gebouwd als de Maatschappij voor de Werkende Stand in 1883) aan de Kloveniersburgwal, het huis ernaast (aan de rechterkant, links ervan was toen een open gat) had een verbindingsdeurtje in de keuken behorende bij de grote koffiekamer van De Doelen naar het huis waar toen (al) de familie Kist woonde. Ik hield toen samen met Mathijs van Heijningen kantoor in het Doelengebouw, dat omgedoopt was tot het ‘Sigma Centrum’… wij begonnen daar de organisatie van ‘Sigma-Projecten’ vooral straat-happenings met muziek, tekeningen en opblaasstructuren (zomer 1967)… de familie Kist behoorden wel tot degenen die met hun klachten over ‘geluidsoverlast’ (door Nederpop, Jazz en electronische muziek) ervoor zorgden dat het Sigma Centrum zijn muziekvergunning verloor… hierdoor kwam het dat de latere activiteiten en voortzetting verplaats werden naar dat wat nu een ieder kent als Paradiso (bizar genoeg was er later nog een plan om Paradiso aan het Klein Gartmanplantsoen te verpatsen aan een hotelmagnaat en de poptempel terug te plaatsen naar de Kloveniersburgwal)…
Ja met de Kisten kon je beter niet twisten, zoals in de vroege tachtiger jaren nog bleek toen er ook nog een plan was om een opvangcentrum voor heroïnegebruikers in de Doelenzaal te vestigen… ook dat ging niet door! –
Heel sporadisch belde ik haar nog wel eens over een bepaalde buurtkwestie – de afgelopen jaren – – –
maar,
als ik langs de Kloveniersburgwal liep of fietste
dan wist ik haar daar
in dat pandje naast De Doelen
nu wordt dat één van de vele gaten
in mijn buurtgeheugen
wie weet nog wat ik wist
weer een dierbare vermist:
Anina Kist.
w.g. Tjebbe van Tijen
